POLEMON

I.

POLEMON

Philosophus Atheniensis, Academicus, Philostrati fil. qui cum in iuventute petulans esset, et aliquando ebrius et coronatus, Xenocratis scholam ingressus fuisset, eius oratione, quae tunc de pudicitia erat, adeo mores immutavit, tantumque in philosophia profecit. ut Xenocrati in Scholâ succederet. Probitate, lenitate animi et constantiâ inclitus: a furioso cane aliquando laesus, colorem quidem vultus mutavit, tumoreque vulneris per totam urbem dispersô, quid contigisset, rogavit. Obiit Olymp. 127. senex admodum. Diogenes, l. 4. in Polemone, eum multa scripsisse testatur; Suidas vero nihil scriptum reliquisse asserit. Horat. l. 2. Sat. 3. v. 254.

—— Faciesne quod olim

Mutatus Polemo. ——

Vide etiam Euseb. in Chron.

II.

POLEMON

Rex Lyciae, A. C. 55.

III.

POLEMON

Sophista celebris, sub Hadriano Imperatore cuius vitam descripsit Philostratus, in qua, inter alia, de

Antonino Asiae Proconsule, qui post modum Hadriano successit, Pii nomine condecoratus, lepidam hanc narrat historiam moderationis et clementiae Antonini indicem. Regebat Asiam procoasule Antoninus; Smyrnam venit, aedes Polemenis, quia non aliae meliores Smyrnae, ut nec alius melior ipsô Polemone vir, absentia domini tum vacuas hospitium suum facit. Redit peregre eâdem illâ nocte Polemon; aedes occupatas reperit, nec a quo considerans, nec quomodo. Quiritatus tumultuatur ante ianuam, indignum facinus clamitat, se domus suae ingressu prohiberi arcerique. Quid multa? cogit Proconsulem multâ iam nocte aliud sibi hospitium quaerere ac domô facessere. Rescivit hoc Hadrianus, εἰρώτα δ᾿ ὑπὲρ αὐτῶν οὐδὲν ὡς μὴ ἀναδέροιτο, ita vulgo legitur, nullô sensu reponit Salmasius, ὡς μὴ ἀναθέροιτο, interrogavit nihil hac dere, ne in flammas rediret Antoninus iraque eius revivisceret. Sed Polemoni metuens Imperator et cogitans, quaepost se eventura essent, cum quamlibet mites et aequales probasque naturas incitare consuereverint et instigare, suique oblivisci cogere mali Principum consiliarri, ut Polemonem in gratiam cum filio reponeret, hanc viam ingressus est: Testamenti tabulis, quibus heredem Imperator instituebat Antoninum, indidit, huius sibi consilii ac mentis auctorem fuisse Polemonem, ut hôc modô facilius ei veniam impertiret, cui beneficium relicti Imperii debere se sciret Antoninus. Verba Philostrati sic legit ac distinguit Salmasius, Ο῞θεν εν ταῖς ὑπὲρ τῆς βαςιλείας διαθήκαις, καὶ Πολέμων ὁ ςοφιςτὴς, ἔφη, ζύμβολος τῆς διανόιας ἐμοὶ ταύτης ἐγένετὀ τῷ καὶ χάριν ὡς ἐυεργέτῃ πράττειν τὴν ςυγγνώμην ἐκ περιουςίας ἑτοιμάζων, h. e. illâ re, quâ gratiam promereri faciebat, ut auctorem benesicii, veniam illi praeparans ex abundanti, etc. Quae tamen narratio an in omnibus fidem mereatur, merito dubitat Vir Cl. Quid enim opus testamentô fuit, quô haeres Imperatoris institueretur Antoninus, qui ab Hadriano adoptatus, in certam spem fiduciamque futurae successionis, statim post excessum Hadriani, adoptionis meritô, non testamenti iure, Reip. regimen accepit? Sed et hoc quidam de Hadriano scriptum reliquerunt, non adoptione adscitum ad Imperium, sed Plotinae Traiani coniugis favore id assequutum, quae Viri testamentô heredem Regni institutum simulârit, ut narrat Aurelius Victor Schotti, Salmas. ad Capitolin. in Antonino, c. 3.

IV.

POLEMON

Sophista et Orator, sub Traiano. Dicax admodum; morti vicinus rogavit amicos, ut quam citissime sepeliretur, ne Sol suo funeri insultaret. Podagrâ vexatus cum mortem optâsset, et ob id reprehensus esset: aliud mihi date corpus, respondit. et libenter vobiscum manebo. Scripsit quaedam, Philostr. in vit. Soph. Suid. Item, fil. Euergetae, Historicus Graecus descriptienem terrae edidit, etc. Suid. Voss. de Hist. Graec. l. 1. 6. 18. Gesner. in Biblioth.

V.

POLEMON

Zenonis Rhetoris fil. ad regnum Ponti, concessu Antonii et Augusti, pervenit. Dio in actis anni 729. Uxorem habuit Pythodorin, prudentiae aliarumque virtutum nomine laudatam. Appianus Polemonem habet Ciliciae Regulum. Postquam enim gens haec latrociniis adsueta, ab Isaurico et Pomperio domita est, Flor. l. 3. c. 6. aliquandiu per Proconsules recta, ab Antonio tandem Regem impetravit Polemonem, vide Appianum praefatum, Civ. l. 5. Ei successit, an immediate, non liquet, Philopator, quem vide. Coeterum, Zenonis hic filius urbem suam ampliavit ornavitque et cum prius Diospolis vocaretur, in gratiam Augusti Διοκαιςάρειαν, composito ex Iove et Caesare nomine appellavit. Vide Salmas, ad Solin. p. 828. qui et de Polemoniaco Ponto, sub Pontica olim dioecesi comprehenso nonnulla, p. 807.

VI.

POLEMON

cognomento Heiladicus, genere Iliensis, Historicus nobilissimus, aequalis Aristophanis Grammatici, Panaetii discipulus. Scripsit de origine civitatum, Phocidis, Ponti, Laconiae geographiam, et de cursu solis libros tres. Suidas. Item ἐπωνύμους τῶν δήμων καὶ φυλῶν. Vide Scholia in Aristoph. Aves. Alius e Laodicea Cariae, qui Smyrnae vixit, aequalis Herodis Attici, sub Adriano Imperatore, ad quem legatus quandoque Smyrnaeorum missus, ab eo honorifice exceptus est. Vide Voss. de Hist. Graec. p. 119. et 404.

VII.

POLEMON

minimus frater Amyntae et Simmiae, amicissimus Philotae, et ideo cum Philotas torqueretur, profugit: quem tamen desertum a comitibus et haefitantem inter reverten di fugiendique consilium occupârunt ac vinctum reduxerunt. Deprecantibus exercitu et amicis Alexandrum, absolutus est. Curt. l. 7. c. 1. et. 2.